Ik ken een plek te mooi voor woorden

Waar vrijheid juist verbonden is

Waar iedereen zich thuis mag voelen

Ondanks ziekte, zwakte of gemis

 

Waar jij jezelf bent, en die ander,

Jou ook wil zien zoals je bent

Waar ieder zichzelf kan zijn, naar eigen kunnen

En dat door de ander wordt erkend

Jong..... eigenlijk te jong om onze gast te kunnen zijn....

 

Elke maandag- en woensdagochtend van 9.30 uur tot 12.00 uur draaien een flink aantal vrijwilligers mee tijdens de inloopochtenden van De Vrije Verbinding. In D'n Drietip ontvangen we onze gasten met een beperking. Dat kan zijn een hersenbloeding of -infarct. Maar ook een beperking door Alzheimer of Parkinson.

 

Wij bieden een scala aan mogelijkheden: soms doen we taalspelletjes omdat onderzoeken uitwijzen dat blijven stimuleren van belang is. Maar we maken ook kaarten of bloemstukjes. Er is een groepje aan het schilderen geslagen, en soms wordt een verhaal verteld. Kaarten en rummikubben gebeurt bijna altijd, net als koffie drinken en naar elkaar luisteren.

 

Het verhaal van Marcel

Onze jongste gast is 42 jaar jong, onze oudste meer dan het dubbele: bijna 89.

De jongste Marcel is aangereden toen hij van Time Out kwam. Zijn fiets had licht en hij reed keurig aan de kant. De chauffeur die een joint gerookt en alcohol gedronken had, zag hem niet en reed hem aan. Hij lag 26 dagen in coma; 5 maanden interne revalidatie in Blixembosch en 18 maanden dagbehandeling volgden.

 

Hij heeft "geluk" gehad, hij leeft nog. Maar zijn dagritme is anders: hij is vlug moe; zijn concentratie is goed maar niet langdurig; zijn vroegere hobby's van motoren en Volkswagen Kever kan hij niet meer uitvoeren. Zijn leven is anders gelopen dan gepland: geen eigen gezin, het ongeluk en de daarop volgende jaren gingen op aan revalidatie, beter kunnen, meer willen en nogmaals aanzetten om te kijken of.... doorgaan. Daar waar zijn vrienden trouwden en een eigen leven begonnen te leiden. Beter dan nu wordt het voor Marcel niet.

 

Hij komt naar De Vrije Verbinding om een kaartje te leggen, aanspraak te krijgen, zijn verhaal te vertellen en te luisteren naar de verhalen van anderen. Om het huis uit te zijn.

 

Een heel leven

 

Een heel leven heeft ze er al opzitten: ze is een royale 88 jaar.

Elke maandag bezoekt ze ons. Soms is ze vergeetachtiger dan anders en weet ze niet zeker of er nou met 30 of 40 punten uitgelegd kan worden met jokeren. Want dat doet ze het liefst bij ons: jokeren, omdat het haar aan haar eigen jeugd en die van haar kinderen doet denken.

 

Geboren is zij na de eerste Wereldoorlog in 1927, tiener geworden tijdens de 2 Wereldoorlog. Ze wordt verliefd  op een mooie man en beloofd hem trouw  toen hij naar Indonesië werd uitgezonden.

Hij kwam terug, maar wilde niet in Nederland blijven: hij zou teveel herinnerd worden aan de gruwelen in Indonesië. Waarover hij niet sprak, alleen met haar, mondjesmaat. Soms.

Ze trouwden en in 1951 vertrokken ze naar Canada. Daar vond hij werk bij een boerenfamilie. Hard werk, lange dagen, maar een goed leven. Er worden 5 kinderen geboren en het leven lacht hen toe: ze kunnen het goed vinden met de Canadese familie; het Engels is onder de knie, er is ruimte, maar er is vooral toekomst. Toekomst voor iedereen. Dan gebeurd het onvoorziene, een auto ongeluk: haar man overlijd na 4 dagen coma.  Met 5 kinderen blijft ze alleen achter in Canada. Haar en zijn familie wil graag helpen, maar Canada is zo ver weg.... dus komt ze terug naar Nederland in 1957.

 

Langzaam krijgt ze weer ritme in haar dagen en het gaat goed. Als de kinderen volwassen worden krijgt haar oudste zoon een ongeneeslijke ziekte. En zij ontmoet de 2de liefde van haar leven. Haar oudste zoon overlijdt, iets wat haar tekent: omdat ze weet wat diens vrouw en kinderen door moeten maken. Omdat hij de oudste was en haar gesteund heeft toen haar man overleed... Maar met steun van haar kinderen en haar partner leert ze ook daar mee leven.

 

En nu vergeet ze wat net gebeurt is. Mild nog. We jokeren, we praten met haar, laten haar vertellen, plagen haar. Elke maandag bezoekt ze ons, zij heeft plezier met ons, hij heeft even rust en kan iets anders doen.